Hans gaat op huisbezoek bij mensen die voor het eerst een aanvraag doen bij Leergeld Parkstad. “Wanneer mensen bij ons voor het eerst aankloppen, gaan we altijd thuis langs om de situatie en de wensen te bespreken. Meestal vragen ouders iets aan voor één kind. Denk aan de ouderbijdrage, de contributie voor de scouting of zwemles. Maar wij zijn er voor álle kinderen, dus ook voor alle kinderen binnen een gezin. Meestal ga ik met één verzoek naar binnen en loop ik met acht vragen naar buiten; elk kind heeft wel een behoefte of een wens en die vullen we in. Als aan de voorwaarden wordt voldaan uiteraard.
Het raakt me dat er binnen een straal van 4 kilometer rond mijn huis zó veel mensen het financieel zwaar hebben. Waar 5 jaar geleden 99% van de aanvragen kwam van gezinnen die leefden van de bijstand, zijn het nu mensen met een baan – soms zelfs 2 banen – en zzp’ers. Mensen die kei- en keihard werken, maar niet rondkomen. Om welke reden dan ook. Soms door eigen handelen, vaak ook door redenen die buiten hun macht liggen. Ik zie ook veel onrecht namelijk.
Wat de situatie of reden ook is, kinderen zijn altijd de dupe. Zij staan door de situatie van hun ouders aan de kant en worden gepest. Dat raakt me heel erg. De kinderen zijn mijn drijfveer. Voor hen die niet kunnen opkomen voor zichzelf en die geconfronteerd worden met de situatie van hun ouders, blijf ik dit werk doen. Hoe erg me dit ook raakt. Dan kan ik in elk geval iets dóen!
Mensen zijn dankbaar dat we hen helpen. Op kantoor ontvangen we regelmatig mails van ouders die blij zijn dat hun kinderen nu kunnen meedoen. Ja, af en toe moet ik zelfs een traantje wegpinken.”